41. “səni hər şeydən çox sevirəm". həəəə, həyatımıza girən xalxın oğluna/qızına rahat-rahat dediyimiz amma öz anamıza deməyi uzun illər öncə kəsdiyimiz cümlə. qəribə bir ilahi güc səni saxlayır, deyə bilmirsən, doğmandı deyə mi ya niyə heç vaxt anlamadığım bir şey, amma həmişə də "kaş daha çox deyə bilsəm, göstərə bilsəm" peşmançılığı olur adamda. qıraqdan gələn birinə bəlkə də elə rahat deyərsən ki o cümləni, di gəl ki, ən çox sevdiylərinə deyəndə yersiz bir utanma bürüyür, ya da bəlkə, "əşşi onsuz da bilir də" fikrinin şüuraltımızda toplanmasının nəticəsidir.